De eerste werkdagen zitten er al weer bijna op. Niet dat ik veel gedaan heb, maar toch, ik was aanwezig. Gisterochtend arriveerde ik mooi op tijd, eerst nog wat officiele papieren ingevuld en daarna mocht ik naar het lab. Daar aangekomen werd mij verteld dat ik een training moest doen, een digitale cursus ‘hoe om te gaan met muisjes’. Dus ik op zoek naar de persoon die mij daar meer over kon vertellen. Na lang zoeken had ik het nog niet gevonden, uiteindelijk bleek de persoon op vakantie te zijn en komt pas maandag terug. Fijn. Ondertussen was de ochtend al bijna voorbij. ‘s Middags werd mij telkens verteld: ja, je moet eerst die training doen, daarna kun je pas echt beginnen. Er zat niets anders op dan mezelf een beetje te vervelen. Om vier uur werd mij verteld dat ik wel naar huis kon. Toen ik buiten stond bedacht ik me dat ik – nu ik toch zo vroeg klaar was – wel de stad wat kon gaan verkennen.

Al lopend kwam ik langs allerlei winkeltjes, leuke straten en heb aardig wat gezien. Maar rond half 6 begon het ineens heel hard te regenen. Gelukkig had ik die ochtend een paraplu meegenomen, dus ik kwam redelijk droog thuis. Overigens heb ik hier zelfs m’n winterkleren aan en ben ik blij met m’n winterjas.. dat had ik niet verwacht voordat ik op het vliegtuig stapte! Eenmaal weer thuis stond er eten klaar: een pizza. Amerikanen zijn soms best wel raar. Ze eten wanneer het hun uitkomt, ze eten niet eens altijd een fatsoenlijk avondeten en je ziet altijd en overall mensen met vet eten en koffie. Maar goed, het stuk pizza smaakte prima. ‘s Avonds heb ik gezellig koffiegedronken met een huisgenootje, ze is net wat ouder dan ik en ze had ook nog een leuke fim liggen. Al met al prima vermaakt!

Vanochtend werd ik om 9u verwacht op de labmeeting. Ik had thuis al ontbeten, dus was verbaasd om te zien dat er enorm veel eten op de tafel lag. Bagels, scones, broodjes, koffie, jus d’orangje… Waar ik wel heel blij mee was: er stond ook fruit op tafel. In Boston toch iets bijzonders, want alles is hier enorm duur. Van de bespreking zelf snapte ik uiteraard nog niet zoveel, maar dat komt vast binnenkort wel. Ik ben gelijk ingedeeld om over 6 weken een presentatie te houden over mijn labonderzoek. Oeps… En eens in de twee weken moet iemand een presentatie houden over een artikel. Ach ja, daar moet ik dus ook aan geloven. In ieder geval een geode training! Na de hele ochtend naar presentaties te hebben geluisterd was er voor mij nog steeds niet veel te doen. Mijn ‘ post-doc’ begeleider heeft het erg druk en dus niet veel tijd voor mij, dat is wel jammer. Gelukkig is er iemand anders die zich over mij ontfermt, zo ben ik bezig geweest met het kleuren van allerlei bloedmonsters, net afgenomen van de dode muizen. Daarna allerlei andere labkwarweitjes gedaan. Wel een leuke manier om er in te komen!

Mijn dag verliep dus prima, tot ongeveer een uur geleden mijn laptop het met een grote ‘plof’ ineens begaf. Heb ik weer… Iemand vertelde mij het nummer van de ICT-afdeling, dus mijn eerste engelse telefoontje zit er ook weer op. En ja hoor, ik heb gewoon een andere laptop gekregen. Zelfs een betere dan die ik eerst had. Nu ben ik aan het wachten op wat artikelen die ik van het weekend kan lezen, en daarna lekker naar huis!

Liefs,
Nadine