Na een lange tijd van zwijgen..
Lieve allemaal,
Een wekker die in alle vroegte afgaat. Lunchpakketje dat wordt klaargemaakt. Een lange fietstocht zonder het gemak van fietspaden. De tweede mok koffie die in het lab wordt opgedronken. Alle spullen die worden klaargezet voor injecties. Muizen, muizen en muizen. Of anders zijn het wel cellen waarvoor gezorgd moet worden. Of weefsel dat aangekleurd moet worden en vervolgens onder de microscoop moet worden bekeken. En presentaties die moeten worden gemaakt, overleg dat moet worden voorbereid, protocollen die moeten worden geschreven, experimenten die moeten worden uitgedacht. En dan ’s avonds laat weer de lange fietstocht terug naar huis… Interessant?
Gelukkig is dit niet alles wat het Amerikaanse leven te bieden heeft. Boston is nu eenmaal een actieve stad, veel jonge mensen en altijd genoeg te doen. Bovendien heerst de gedachte hier sterk dat als je maar hard genoeg werkt, studeert en je best doet, je er wel komt. Networking zie je overal om je heen, en veel mensen zijn altijd druk. The American Way of Life... Als nuchtere Nederlander kan ik echter niet ontkennen dat er nooit een lach van leedvermaak op mijn gezicht te voorschijn is gekomen, als iemand weer druk doende is om bezig, interessant en carrière gericht te lijken.
Maar dat is nu eenmaal Amerika. Een land van ongekende mogelijkheden en flexibiliteit, althans, dat zeggen ze. Ik vraag me soms echter af of dat wel waar is. Tradities zijn hier een groot goed. Kom er niet aan en spot er vooral niet mee. Dat geldt voor de nationale vrije dagen, de nationale feestdagen, de manier waarop alles geregeld wordt en, het schoolsysteem en, niet onbelangrijk, alle sportteams. Grappig is dat eigenlijk. Hoe langer ik hier ben, hoe duidelijker de overeenkomsten en verschillen in de cultuur worden. Als medewesterling voel ik me als een visje in het water. Toch gebeurt het nog vaak genoeg dat je dingen niet weet, verhalen die je nooit op de basisschool hebt meegekregen, bekende gezegdes en uitspraken die voor mij echter onbekend zijn. Al leidt dit soms weer tot de nodige hilariteit, bovendien heb ik samen met mijn collega’s al de nodige nieuwe uitspraken verzonnen, al dan niet een te letterlijke vertaling of gewoon een mooie misvatting…
En zojuist heb ik heerlijk pannenkoeken gebakken. Echte, Nederlande pannenkoeken. Een ieder die uit bittere noodzaak pancakes heeft moeten eten begrijpt als geen ander dat er niets boven echte pannenkoeken gaat. Mijn huisgenootje zat met grote ogen naar mijn bakkunsten te kijken, en was uitermate verbaasd over mijn vaardige manier van pannenkoek eten. De methode van oprollen, in stukjes snijden en opeten gaat nu eenmaal niet met pancakes.
Verder een niet onbelangrijk detail: vandaag ga ik verhuizen. Schrik niet, ik kom nog niet terug… Maar ik kreeg het aanbod om een kamer onder te huren, zodat ik voor de zomermaanden fijn middenin Boston woon. Dus gisteravond ben ik druk bezig geweest met spullen inpakken. Ongelooflijk, in heb in mijn tijd hier toch aardig wat spullen weten te verzamelen. Is het echt al weer een jaar geleden dat ik arriveerde met een backpack, koffer en handbagage? Ondertussen staat er nu een loodzware koffer en backpack, rugtas, twee grote boodschappentassen en een fiets klaar om in de auto geladen te worden en richting Boston te vertrekken. Allston is de bestemming, een levendig deel van Boston, veel studenten en een aantal vrienden wonen bovendien dichtbij.
Mijn nieuwe adres:
22 Wadsworth Street
Allston MA, 02134
En met de zomer in aantocht komt er weer een gezellig drukke periode aan met veel geplande activiteiten. Geen tijd om me te vervelen dus! Naast al het vele werken is het soms wel wat lastig plannen, maar tot zover is het een goede combinatie van hard werken door de weeks en heerlijk relaxen en genieten tijdens het weekend. Bovendien ben ik na een jaar al bijna een Amerikaantje, al hoort iedereen nog wel aan mijn accent dat ik hier toch nog niet helemaal thuis hoor…
Groetjes,
Nadine
Reacties
Reacties
Leuk weer eens van je te horen, maar je hebt het ook druk. Een verhuizing, druk met de muizen enz.
Maar over een tijdje mag je weer Nederlands praten.
Nog veel succes met de laatste loodjes, want die wegen het zwaarst.(een gezegde of een uitdrukking).
Nadine,
Fijn om weer eens wat van je te horen. Gelukkig wordt je niet door heimwee geteisterd. Werk kan een sleur zijn maar de ervaring die je daar opdoet kan miemand meer van je afnemen moet je maar denken. Hebben ze daar in Boston al wentelteefjes gegeten? Ook iets om vrij te vertalen, al zou ik niet weten of ik hier een net woord voor kan verzinnen, dat laat ik dan maar aan jou over. Gisteren, de 18e zijn wij met je ouders naar het landgoed Clingendael in Den Haag gereden. Daar heb je een mooi aangelegde Japanse Tuin en rododendrons zijn er ook volop. Daarna nog even uitgewaaid op de boulevard van Scheveningen. Een grote bouwput vanwege de herinrichting van de promenade. We hadden een heerlijk dagje zo. Wij wensen je verder het allerbeste met je kamer in Boston City en je studiegenoten,
De Buurtjes.
Hoi Nadine,
ja het was wel heel erg stil aan de overkant :), maar wij denken dan maar geen bericht is goed bericht. Ook wel een teken dat je lekker druk bent en dus helemaal geen tijd hebt voor je geliefde familie en vrienden in holland.
Wat je ook allemaal aan het onderzoeken bent , doe je best want daar ben je voor gegaan.heb nog een hele gezellige tijd daar met iedereen die je heb leren kennen. En.... kom vooral nog lang niet terug, want dan is de zomer al weer bijna voorbij en die lijkt nu in ons kikkerlandje toch eindelijk te beginnen. Succes met het inrichten van je nieuwe stekkie en gauw weer een nieuw verhaaltje , want dit was natuurlijk toch wel erg lang.
groetjes vanuit werkhoven xxx t Simone
Oh ja dacht je , dat als ik toch een stukje gaat schrijven, doe ik het maar gelijk 3 x plaatsen dan lijkt het heel wat.
groetjes
Ha Nicht,
haha, wat staat dat he, mijn nieuwe achternaam! ;)
Leuk weer wat van je te horen (of beter gezegd lezen). Het klinkt inderdaad alsof je heeeel veel tijd te kort komt. Maar dat is natuurlijk ook wel een beetje een goed teken!
Lekker dat je een nieuwe kamer hebt en dat in hartje boston... daar zullen velen jaloers op zijn!
Ga nog maar lekker genieten daar want voor je het weet ben je weer terug!
Liefs xxxx
Hoi Miep,
Gelukkig, eindelijk weer een verhaal op je blog. Er werd al zo vaak aan mij gevraagd hoe het met je ging en of het klopte dat er geen bericht meer binnenkwam, maar gelukkig!
Uiteraard zijn we allemaal wel heel benieuwd hoe het nu is in je andere onderkomen en of je wel kunt wennen;-) Hopelijk horen we dat nog voordat je weer naar huis komt!!
Hier in Nederland is het op het moment zweten, ja ja, je leest het goed. We zijn ook niets meer gewend, de ene week loop je nog met je laarzen aan en de andere week....
Ik wens je heel veel succes met je onderzoeken, houd je taai en je weet het, let een beetje op jezelf!
Je schreef over de pannenkoeken, nou, dat is dan toch zeker een goede reden om weer naar ons mooie Holland terug te verlangen? En een Amerikaantje? Nou, dat word je toch niet, dus dat hoeft niet, blijf maar gewoon een gezellige Hollandse meid:-D
The Dutch girl, dat blijf je toch.
Nou Nadine, ik ga weer gauw aan de slag, het is nu nog niet zo heel warm in huis dus.....
liefs, Ma
xxxxxxxxx
Ha Pien,
Hier weer eens een berichtje! Hoe gaat het nu? Bevalt je nieuwe room? Ben nieuwsgierig naar alle verhalen! :)
Dikke knuffel uit Nederland!
Heeey Nadine,,
wat een geweldig verhaal weer zeg!!
En wat heb je het toch gezellig druk.. haha :-)
Leuk om je verhaal weer te lezen!! super dat je een kamer hebt midden in Boston.beter kan niet!!
En helemaal lache van die pannenkoeken ;-)
Wat een prachtige foto's van Canada!! een heel mooi land! mooie ervaringen allemaal zeg!! daar zijn der vast een hoop jaloers op, en ik ook hahahah geweldig hoor!!geniet er van!!
heel veel plezier verder, en heel veel succes verder met je onderzoeken!!! Liefs xxxx
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}