Lieve allemaal,

Een ander land, een andere taal en een andere cultuur brengt nu eenmaal veel nieuwigheden met zich mee. Thanksgiving vormde dan ook geen uitzondering. Al weken van tevoren werd dit grote festijn besproken. Waar ga je het vieren? Wie maakt de kalkoen klaar? Wie er verantwoordelijk voor alle taarten? Ook voor mij begon het Holiday season - de term die men hier gebruikt voor de feestdagen - al vroeg.

Eén van mijn vrienden is geboren en getogen in New-England, genoeg reden om ons een traditioneel Thanksgiving dinner schuldig te zijn. Op de grote dag zelf zou hij echter bij zijn familie zijn, zodoende zijn we gezellig op een zaterdagmiddag rond de tafel gaan zitten. Uiteraard bestond het hoofdgerecht uit roasted turkey en ook de pumpkin pie ontbrak niet. En dat het eigenlijk nog te vroeg was voor Thanksgiving, dat mocht de pret niet drukken. We hebben het gevierd in officiële stijl, erg leuk om eens mee maken!

Maar het kalkoenentijdperk was nog niet over, de officiële Thanksgiving Holiday lag nog in het verschiet! Als aanhangsel van de familie was ik uitgenodigd om deze feestdagen door te brengen met de familie Quillen, Nancy's familie. En wat is er nu echter dan Thanksgiving doorbrengen bij een Amerikaanse familie? Maar voordat we konden vetrekken, moesten er nog de nodige taarten worden gemaakt. Aangezien ik had beloofd om te helpen, heb ik gelijk kunnen leren hoe men hier taarten maakt. Men bakt hier zonder weegschaal. Lastig? Raar? Op de recepten staat hoeveel cups men nodig heeft, dus elk huishouden bezit allerlei verschillende maten cups om uiteindelijk de goede hoeveelheid te kunnen berekenen. Maar als ik iets wil bakken is het wel gecompliceerd en moet ik dus altijd omrekenen hoeveel cups suiker, bloem of boter ik nodig heb. Lang leve het metrieke stelsel!

Volgens afspraak hebben we vijfentwintig taarten gebakken... Maar nadat we daarmee klaar waren, konden we richting Milbury vertrekken. Het was slechts een klein uurtje rijden en eenmaal daar aangekomen was iedereen druk bezig met alle voorbereidingen. Met alle neven en nichten heb ik echter gezellig allerlei spelletjes gedaan, waarna we uiteindelijk niet al te vroeg toch maar ons bed hebben opgezocht. De volgende ochtend werd ik al vroeg gewekt, tijd om te ontbijten. Vervolgens werd de kalkoen in de oven gestopt, de splash als traditie buiten kapotgeslagen en hebben we ons vermaakt met allerlei spellen. Halverwege de middag was het echter tijd om aan tafel te gaan! Alle voorbereidingen hadden echter wel geleid tot een werkelijk fantastische diner. Gezellig en lekker, ik moet eerlijk zeggen dat ik niet vaak zó lekker heb gegeten! Na het lange tafelen hebben we nog de omgeving verkend en ons heerlijk vermaakt. Rond middernacht ging ik echter weer op huis aan, moe maar voldaan!

Maar thuiszitten is er nu eenmaal niet bij, er stonden nog meer leuke activiteiten op het programma. Het is al weer een tijd geleden dat we op de één of andere manier bij Sinterklaas uitkwamen. Nu bleek het zo te zijn dat men hier niet eens weet wat dat nu eigenlijk is en men wilde dit maar al te graag vieren. Of ik dat even kon organiseren. Nu, natuurlijk kon ik dat wel. Maar hoe ga ik dat doen als ik niet eens het vereiste snoepgoed kan kopen en niemand weet hoe men dit nu precies viert? Ik besloot dat we best lootjes konden trekken, ik zou wel uitleggen wat de bedoeling was en ik moest maar gewoon aan het bakken beginnen. Zo gezegd, zo gedaan.

Samen met Suzanne - mijn mede Dutchie - zijn we aan de voorbereidingen begonnen. Eerst maar eens alle recepten uitgezocht en de nodige berekeningen gemaakt. Een weegschaal was er nu eenmaal niet, dus alles moest omgerekend worden. Gelukkig hadden we wel Hollandse speculaaskruiden tot onze beschikking, dat maakte het allemaal wel wat makkelijker. Ondertussen waren de lootjes ook getrokken en iedereen was helemaal enthousiast, al vergde het wel de nodige uitlegkunst om aan iedereen duidelijk te maken wat de bedoeling was. Maar na een aantal pogingen hadden de meesten toch wel door dat ze toch echt zelf een gedicht moesten schrijven en een liefst zo origineel mogelijk verpakking moesten maken.

Na een zaterdag te hebben besteed aan het maken van allerlei traditioneel Sinterklaas snoep, bleek het toch lastiger te zijn dan gedacht. De amandelspijs zag er nu niet echt smakelijk uit, de speculaasjes hadden minder smaak dan gehoopt en de kruidnoten waren veel te zacht - het leken wel Amerikaanse koekjes... Daarom hadden we besloten om maandagmiddag nog maar eens aan de slag te gaan, net voordat we aan de pakjesavond zouden beginnen. Maar na een dag oefenen bleken we wel degelijk in staat te zijn om wat goeds neer te zetten, alles kwam perfect uit de oven! De banketletter won wel niet de schoonheidsprijs, maar de smaak mocht er zijn. En de kruidnoten waren nu heerlijk knapperig en vers, het commentaar was dan ook dat deze koekjes toch werkelijk enorm lekker waren. ‘Wow, I love those tiny things! Eh, kroowdnooties?'

En toen kon onze pakjesavond dan toch echt beginnen! Een tafel volgeladen met oer-Hollands Sinterklaassnoep, oer-Hollandse Sinterklaasliedjes op de achtergrond en alle surprises uitgestald op de grond. Een fantastische avond! Iedereen had z'n best gedaan om er wat van te maken, al had de één het wat beter begrepen dan de ander. En ook mijn rijmwerk was goed uit de bus gekomen. Toch wel een uitdaging om een Sinterklaasgedicht in het Engels te maken... Maar het was in ieder geval een geslaagde avond, iedereen vond het wel voor herhaling vatbaar. Wie weet, volgend jaar?

Aan alles komt echter een eind. Is het echt alweer zes maanden geleden dat ik vertrok richting Boston? Tijd om weer eens te kijken hoe het in ons kikkerlandje is! Mijn tas is ingepakt. Iedereen heb ik al vaarwel gezegd. I'M READY TO GO HOOOOOOOOOOOOME!

Liefs,

Nadine

Ps: Dinsdag 6 december kan ik weer gezellig op bezoek bij de Amerikaanse ambassade, daar kijk ik nu al naar uit... Hopelijk krijg ik mijn visum weer voor elkaar!