Lieve allemaal,

Niet is zo veranderlijk als het weer. Nu, dat blijkt. Met angst en beven werd hier met de afgelopen dagen de komst van Orkaan Irene afgewacht. Het allerergste werd voorspeld, en alle betrokken staten begonnen zich al voor te bereiden, voor zover dat natuurlijk mogelijk is. Overigens bleek de voorspelling voor Boston en omgeving allemaal wel mee te vallen. Gelukkig maar, want dit weekend stond het jaarlijkse zomerweekend van de kerk op het programma. Samen met zo'n tweehonderd andere jongeren zou ik op kamp gaan in New Hampshire.

Ondanks de slechte weersverwachting besloot men om het kamp toch maar door te laten gaan. Dus vrijdagmiddag ben ik bepakt en bezakt samen met drie meiden van mijn Bijbelstudiegroep afgereisd naar Lake Winnipesaukee, een fantastisch mooi natuurgebied. Naast het feit dat er veel goede lezingen waren, ik goede gesprekken heb gevoerd en veel nieuwe mensen heb leren kennen, zijn we natuurlijk ook sportief bezig geweest. Zaterdag was het gelukkig heerlijk weer, dus we hebben volop kunnen genieten van allerlei watersporten, met als hoogtepunt het ‘tuben', fantastisch!

Helaas was de weersvoorspelling voor zondag wat minder gunstig. Er zat niets anders op dan het zondagse programma af te lassen, zodat iedereen zo snel mogelijk naar huis kon. In de stromende regen hebben we de terugtocht aanvaard, maar gelukkig zijn we heelhuids thuisgekomen. En nu zit ik heerlijk binnen terwijl de storm letterlijk om het huis heen raast en honderden bomen heeft geveld. Het advies is dan ook om vooral niet naar buiten te gaan als het niet heel noodzakelijk is, bovendien zijn alle metrostations gesloten en zijn de kerkdiensten afgelast. In ieder geval kan ik straks zeggen dat ik toch een orkaan heb meegemaakt...

De afgelopen weken stonden er echter nog meer leuke dingen op de planning. Zo ben ik afgelopen zaterdag naar de ‘Cliff Diving' act wezen kijken. Wegens een gebrek aan een echte klif maakte men gebruik van een gebouw aan de haven, dat maakte het echter niet minder de moeite waard om naar te kijken!'s Avonds hebben we een gezellige meidenavond gehad: genoten van een film en een Amerikaanse ‘bakingcourse' gehad. Heerlijk... Bovendien kwamen we de volgende dag tot de ontdekking dat het op dat moment restaurantweekend was in Boston: allerlei luxe restaurants halveerden voor een dag de prijs. Als rasechte Nederlander laat je zo'n kans natuurlijk niet ongemerkt voorbijgaan, dus we besloten om maar snel te reserveren. Geheel in stijl gekleed hebben we genoten van een fantastisch - en nu ook voor ons betaalbaar - diner.

De week ervoor was ik ook al geheel in stijl gekleed, al was mijn kleding wat kleurrijker en anders dan ik normaal ben gewend... Het was namelijk zo dat één van de meiden uit onze Bijbelstudiegroep ons ging verlaten om zendingswerk in Italië te doen. Nu wilden we graag een bijzondere afscheidsparty voor haar regelen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Toen we aan het discussiëren waren over een geschikte invulling merkte één van de jongens op dat hij er niet bij kon zijn, vanwege een Bachelorette Party - een vrijgezellenfeest. Ik merkte op dat het eigenlijk best leuk kan zijn om eens een keer voor de grap een vrijgezellenfeest te organiseren. Dit idee ging zo zijn eigen leven leiden en eindigde bij het organiseren van een Bachelorette Party - met Tanja als Bachelorette. Zaterdagochtend in alle vroegte kwamen we bij elkaar om boodschappen te doen en om ons om te kleden. Toen we er uiteindelijk onherkenbaar uitzagen was het tijd om de stad in te gaan, waar we Tanja zouden ontmoeten. Onderweg hadden we al wel de nodige bekijks... En toen onze Bachelorette arriveerde bij het station was ze met recht geschokt, ze had namelijk geen idee van wat we zouden gaan doen. Maar nadat we ook haar hadden omgetoverd en ze eruit zag als een toekomstige bruid kon de pret beginnen. Ons eerste programmapunt was de ‘jaren-80 kroegentocht', de hele middag hebben we gezellig van de ene naar de kroeg gelopen, enorm gelachen en onze Bachelorette is vaak gefeliciteerd met haar ophanden zijnde trouwerij... Nadat de kroegentocht eindelijk afgelopen was, gingen we richting huis voor deel twee: het klaarmaken van een luxe driegangendiner. Later die avond hebben we ons vermaakt met een film, gezellig kletsen en hadden we een ‘sleep over'. De reden van het feestje was niet zo opwekkend, maar we hebben er in ieder geval een geslaagde dag van kunnen maken!

Naast alle leuke dingen die ik doe ben ik natuurlijk ook gewoon hard aan het werk - het burgerleven komt hier stiekem wel erg dichtbij. Omdat ik nu hard bezig ben met twee projecten draai ik soms overuren, al is de uitdaging fantastisch. Allereerst ben ik bezig met onderzoek naar Retinoblastoom, wat voornamelijk het injecteren van kankercellen in muizenogen is, om vervolgens de groei te documenteren. Daarnaast ben ik bezig met onderzoek naar Conjunctival Melanoma, eveneens een vorm van oogkanker. De afloop hiervan is vaak fataal, een effectieve therapie is helaas nog niet voorhanden. Uit dit laatste onderzoek is iets opmerkelijks naar voren gekomen, wat nog niet eerder is aangetoond en mogelijk therapeutische consequenties heeft. Hierdoor is de focus van mijn onderzoek geswitcht, ik ga me nu met name richten op Conjunctival Melanoma. De bijzondere uitkomst heeft ertoe geleid dat ik de vraag heb gekregen of ik misschien langer wil blijven, aangezien het onmogelijk is om dit project in de komende drie maanden af te ronden. Boston verlaten op de geplande tijd is investeren in een onderzoek dat ik vervolgens niet af kan maken. Voor mij is het echter de uitdaging is om dit project tot een goed einde te brengen en hopelijk wat toe te voegen aan de medische wetenschap, waardoor ik de beslissing om langer te blijven dan ook snel had gemaakt. Nu moet ik echter de universiteit nog over zien te halen, het zal nog heel wat voeten in de aarde hebben voordat alles ook daadwerkelijk in kannen en kruiken is!

Veel liefs vanuit een stormachtig Boston,

Nadine

PS: Ik kom wel naar huis in december, om te genieten van een Sinterklaasfeest, Kerst en Oud&Nieuw in ons kikkerlandje...