Lieve allemaal,

Geen bericht, goed bericht. Althans, dat is wat men altijd beweert. Mijn lange tijd van zwijgen is dan ook geen uitzondering op deze regel, ik had het simpelweg erg druk. Tegenwoordig ben ik namelijk een ijverige student en ik begin me al angstig af te vragen of het woord burger misschien niet meer van toepassing aan het worden is.

Maar gelukkig, naast al de uren die ik in het laboratorium doorbreng nog genoeg andere dingen om me mee te vermaken. Het is alweer drie weken geleden dat ik met de Navigators op de jaarlijkse Retreat ben geweest. Aangezien het plan was om te kamperen en allerlei sportieve outdoorbezigheden waren gepland, hield ik angstvallig het weerbericht in de gaten. Blijkbaar was ons geen mooi weer gegund, er werden een aantal hevige regenstormen aangekondigd. Dus toen ik vrijdagmorgen aan de ontbijttafel zat kreeg ik al te horen dat er werd uitgekeken naar een alternatief plan. Ik bedacht me dat ze dat nooit voor elkaar zouden krijgen in zo'n korte tijd, maar tot mijn verbazing werd ik op m'n stage gebeld met de mededeling dat er een andere locatie was gevonden. Niets vermoedend ging ik die avond met een aantal studenten op weg naar New Hampshire, totdat we eindelijk aankwamen op het juist adres: een schitterend en gigantisch lakehouse! Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog nooit in zo'n luxe huis heb overnacht... Elke kamer had een eigen badkamer, uiteraard was er een sauna, wakker worden met uitzicht op het meer, een boot waarmee we het meer op konden, en alle luxe apparatuur die je maar kon wensen. En tot onze grote hilariteit bleek het in Boston pijpenstelen te regenen en was het in New Hampshire droog en zonnig... Al met al hebben we hier een heel goed weekend gehad!

Maar mijn leven hier zit vol met allerlei verrassingen. Zo kregen we afgelopen week gezelschap van een nieuwe huisgenoot, hij zou hier even komen logeren totdat hij een kamer had gevonden. Nu bleek het zo te zijn dat zijn aanstaande schoonfamilie in New York woont, en in het weekend wilde hij hen even opzoeken. Toen we vrijdagochtend aan het ontbijt over de weekendplannen aan het praten waren, kreeg ik dan ook een ritje naar New York aangeboden. En wie slaat zo'n aanbod nu af? Ik moest wel zelf een slaapplaats zien te regelen, maar dat had ik de loop van de dag voor elkaar weten te krijgen. Een ander huisgenootje studeert namelijk aan het conservatorium in zowel Boston als New York, ze heeft dan ook twee appartementen en ik was meer dan welkom om eens een keertje in haar appartement in Manhattan te overnachten.

Zaterdagochtend in alle vroegte zijn we vertrokken en tegen een uur of elf kwamen we in de stad aan. Samen met Andy - een Duitse student die ook een bezig is met zijn stage aan Harvard - ging ik de stad verkennen. Allebei hadden we de instelling dat we zoveel mogelijk wilden zien, dus we hebben heerlijk de toerist uitgehangen. Jammer genoeg was het wel erg regenachtig, maar dat mocht de pret niet drukken. Na een wandeling over de beroemde Fifth Avenue, een kijkje in Central Park, een tocht langs de drukke winkelstraten en een bezoek aan Times Square, kwamen we aan bij the Empire State Building. Het was ondertussen al eind van de middag, dus toen we eenmaal boven aangekomen waren, bleken we precies het goede moment te hebben uitgekozen. Langzamerhand begon het donker te worden en gingen alle lichten overal aan, met als gevolg een fantastisch uitzicht over de stad! 's Avonds hebben we nog lang door de stad gebanjerd, genoten van alle levendigheid om uiteindelijk moe maar voldaan naar mijn logeerplek te gaan.

De volgende ochtend besloot ik om eens een kijkje te nemen in de Brooklyn Tabernacle, beroemd vanwege hun fantastische koor. Onderweg, op zoek naar iets wat voor ontbijt moest doorgaan, vond ik een Joodse bakkerij. Aangenaam verrast door de grote variatie aan brood en de aardige eigenaar heb ik hier een tijdje gezeten, genoten van Joods brood, een heerlijke bak koffie en een goede conversatie met een Joodse echtpaar. Bijzonder leuk om zo de dag te starten!

Eenmaal in Brooklyn aangekomen bleek ik wat vroeg te zijn, dus ik heb heerlijk door de buurt gebanjerd en genoten van een rustige zondagochtend. Maar toen het tijd werd voor de kerkdienst wist ik bijna niet wat me nu toch overkwam. Een immens theater bleek ruimte te bieden aan een paar duizend mensen, voornamelijk black people. Dus toen het zingen begon werd ik wel wat aangestaard. Ik bleek uit de toon te vallen, maar ik kan het toch ook niet helpen dat ik 's ochtends niet de meest actieve swinger ben? Bovendien, ik had nog maar één bakje koffie op... De worshipleader en zijn band zette de hele kerk aan tot zingen en springen, om daarna plaats te maken voor het koor. En ik moet toegeven, het koor deed het bijzonder goed. Niet geheel mijn stijl, maar mooi om naar te luisteren. Nadat echter het tweede zanguur bijna afgelopen was, kwam de pastor nog eens het podium op, om aan een lange preek te beginnen. Nu ben ik natuurlijk wel wat gewend, maar dit spande toch wel de kroon. En ik moet eerlijk zeggen, na twee uur en veertig minuten vond ik het wel goed geweest, voor het eerst in mijn leven ben ik dan ook zomaar de kerk uitgelopen. Ach, het is toch Amerika, daar kan alles...

Ondertussen was de middag al half over, tijd om de stad verder te verkennen. Samen met Andy heb ik de boot naar Staten Island genomen, om zo het Statue of Liberty te kunnen zien. En weer op vaste bodem aangekomen, hebben we nog veel meer van de stad gezien, hebben we door Chinatown gelopen, de Brooklyn Bridge overgestoken en zijn we gezellig uit eten geweest met mijn huisgenootjes en een aantal vrienden die zij meegebracht hadden. De volgende ochtend restte mij niets anders dan de stad te verlaten. Op weg naar het treinstation heb ik nog even de toeristische route genomen en genoten van de drukte in Harlem, al met al was het een fantastisch weekend!

Eenmaal terug in Boston kon ik gelijk weer aan het werk. Onderzoek is nu eenmaal niet altijd zo makkelijk als het lijkt en soms gaat alles niet zoals men wenst. Ik had dan ook de nodige problemen met mijn cellen, wat me de nodige kopzorgen en uurtjes werk heeft opgeleverd. En bovendien heeft het tot de nodige vertraging geleid, want zonder cellen wordt het wel erg lastig om experimenten uit te voeren. Niet dat ik niets te doen had, eerder het tegendeel. Ik ben nog steeds bezig met de twee projecten en om dat ik een normaal werkschema te passen lukt niet altijd, zo heb ik meerdere malen een deel van mijn weekend op moeten offeren om een experiment op te starten. Maar dat alles mag de pret niet drukken, ik ben hier nu eenmaal niet gekomen om vakantie te vieren.

Tussen alle werkdrukte van de afgelopen weken had ik echter nog wel tijd om afgelopen weekend mijn verjaardag te vieren. Men had mij gevraagd of ik nog een speciale verjaardagswens had, waarop ik natuurlijk aangaf dat ik wel graag iets sportiefs wilde doen. Zo gezegd, zo gedaan: de hikingtocht werd gepland. Bovendien heb ik eindelijk eens mijn eigen staat een beetje kunnen verkennen, nu blijkt de natuur hier toch veel mooier te zijn dan ik altijd heb gedacht! Genieten van het mooie weer, de natuur en van goed gezelschap bleek een perfecte dagbesteding te zijn. En om mijn verjaardag nog wat uitgebreider te vieren had ik iedereen al uitgenodigd om toch eens naar mijn huis te komen. Maar voordat we richting Winthrop vertrokken, besloten we om eerst maar eens boodschappen te doen, zodat we gezellig met elkaar het eten konden klaarmaken. En het weer zat nog steeds mee, we hebben we heerlijk buiten kunnen barbecuen en ons diner onder kaarslicht en verandaverlichting op kunnen eten. Een perfecte avond! Al moet ik natuurlijk niet vergeten wat de topper van de avond was: mijn zelfgemaakte kwarktaart. Hollandser kan het bijna niet, toch? In ieder geval kon iedereen het zeer waarderen en was men toch wel verbaasd waarom zo'n heerlijke taart in dit land niet te verkrijgen is.. Aan het eind van de avond kon ik terugkijken op een fantastische dag, en dat niet in het minst door de pakketjes vanuit Nederland, alle kaarten, sms'jes en mailtjes! Ik ben zo blij met alle berichtjes die ik gekregen heb, bedankt!

Veel liefs vanuit Boston!

Nadine

Ps: Ik wilde jullie niet jaloers maken, daarom heb ik maar niet verteld dat ik de afgelopen dagen genoten heb van een heerlijke zevenentwintig graden, zonnetje en bovendien lekker aan het strand heb gelegen en gezwommen heb in de Atlantische Oceaan. Maar nu weten jullie het dan toch...

Pps: Krijgen is een groot goed, uitdelen is beter. Daarom bedacht ik me dat ik mijn Redband Fruitduo snoepjes - een speciaal cadeautje vanuit ons mooie kikkerlandje - wel mee kon nemen naareen concert. Blijkt men hier de smaak toch niet helemaal te waarderen en vroeg men zich af waarom mijn vrienden zulk vergif naar mij opsturen. Amerikanen...