En dan aan het werk...

Vanochtend stond de eerste afspraak gepland bij het Schepens Eye Research Institute. Ik moest maar even langskomen, zodat alle papieren in orde konden worden gemaakt. Zo gezegd, zo gedaan. Na heerlijk te hebben geslapen onder een ouderwets bloemetjesdekbed werd het toch tijd om uit te gaan. Rond half negen zat ik aan het ontbijt, of althans, het moest er voor doorgaan. Mijn vaste ritueel is een bak magere kwark met suiker en een bakje koffie. Maar ja, dat stond hier natuurlijk niet in de koelkast. Dus er zat niets anders op dan maar brood te eten. Op de verpakking stond ‘yesterday's bread', de smaak was echter of het al van vorige week was. Gelukkig was er een broodrooster, al met al smaakte het daarna redelijk. Maar binnenkort ga ik wel op zoek naar een halfje fijn volkoren...

Na het ontbijt werd mij een lift naar het metrostation aangeboden, dan moest ik wel wachten tot 10u. Dat was echter geen probleem, zo kon ik gelijk zien waar het was en hoe het zou werken. Achteraf maar goed ook, want mijn pinpas wordt niet geaccepteerd door het automaat, anders had ik daar zonder geld gestaan... Voortaan moet ik elke dag 10 minuten fietsen, een kwartier in de metro en een heel klein stukje lopen, dus dat is heel goed te doen. Eenmaal aangekomen bij het Schepens Eye werd ik heel vriendelijk ontvangen. Hier moest ik allerlei papieren ondertekenen zodat ik nu officieel in dienst ben. Ik was echter wel zo dom om mijn paspoort met visa te vergeten, nu moet ik morgen een uur eerder uit bed om dat te regelen. Mijn straf. Maar daarna is het dan echt officieel. Na al het papierwerk werd ik naar het lab gebracht, hier heb ik nu een eigen plekje en een laptop voor mezelf. Luxe! Omdat ik moest wachten tot de professor eindelijk klaar was met allerlei besprekingen heb ik al een hele rondleiding gekregen en allerlei basale dingen geleerd over celonderzoek. Mijn begeleiders - de professor is slechts ‘op papier' mijn stagebegeleider, hij coördineert wel het hele onderzoek - wisten niet dat ik nog nooit labwerk had gedaan en waren dus onaangenaam verrast. Maar goed, dat ga ik dus nu allemaal leren.

En nu geniet ik van een huis voor mezelf alleen. Iedereen is weg en ik zit lekker languit op de bank. Even bijkomen

Liefs,

Nadine

Arrival

Lieve allemaal,

Tja, daar zit ik dan. In Amerika.

Vanochtend begon alles al goed. Weinig file, op tijd op Schiphol en zelfs geen grote wachtrij voor de incheckbalie. Mooier kan bijna niet. Toen de bagage ingecheckt was en ik mijn boardingcard had gekregen gingen we nog even koffiedrinken. Daarna was het echt tijd om afscheid te nemen... Toen ook dat achter de rug was mocht ik richting de douane. Tijdens het lange wachten werd ik toch wel een klein beetje zenuwachtig: stél dat ze nu precies mij gaan ondervragen, stél dat er nu net iets niets klopt.. Maar gelukkig, na een paar vragen waren ze overtuigd van mijn onschuld en kon ik weer verder. Na weer een poos te hebben gewacht kon ik dan eindelijk het vliegtuig in. Acht uur later landden we in Boston, Amerikaanse bodem!

Natuurlijk moest ik weer door de douane heen, werd ik weer gecheckt en werd er weer het één en ander aan vragen gesteld. Gelukkig bleek ik nog steeds geen potentiële misdadiger te zijn: ik mocht het land in. Bij de aankomsthal werd ik opgehaald door Craig Parker, bij deze familie hoop ik een half jaar te verblijven. Een zeer gastvrije familie en heel aardig. Gelijk koffie gedronken, m'n koffers uitgepakt en al lekker aan het strand gewandeld. Het is fijn hier!

Morgen ga ik voor het eerst naar het Schepens Eye Research Institute, kennismaken maken met mijn aanstaande collega's. Ben benieuwd hoe het daar is!

Liefs,

Nadine

En dan is het zover...

Lieve allemaal,

Nog één kort nachtje slapen in ons kikkerlandje en dan is het eindelijk zo ver! Alle spullen zijn ingepakt, ik wist eigenlijk niet eens dat ik zó veel kleren had... Bij elkaar heb ik dan ook nog aardig wat bagage, nu maar hopen dat ik niets vergeten ben.

Afgelopen vrijdag samen met m'n moeder m'n kamer in Leiden leeggeruimd. Snik, dag Huize Halal! Zaterdag heb ik nog gezellig gewinkeld op ons mooie dorp, vaarwel Ridderkerk! En dan vandaag... tas inpakken en afscheid nemen. Een raar idee. Want morgen gaat het dan toch echt gebeuren: om 6u hopen we te vertrekken vanuit Ridderkerk. Inchecken, bagage inleveren en dan nog door de douane heen zien te komen. Ach, dat komt allemaal vast wel goed...

Bedankt voor alle kaarten, mails en sms'jes! Door alle drukte heb ik nog niet alles kunnen beantwoorden, maar ik waardeer het enorm!

Liefs,

Nadine

Bijna naar Boston!

Lieve allemaal,

Het aftellen kan beginnen, nog even en dan vertrek ik naar Boston! In deze stad zal ik van 17 mei tot 1 december verblijven...

Maar waarom Boston? En wat ik daar ga doen?
Als onderdeel van mijn studie moet ik een wetenschappelijke stage doen, de invulling van die stage mag je vervolgens zelf bepalen.Omdat ik oogheelkunde interessant vind én omdat ik graag naar het buitenland wilde heb ik contact opgenomen met een oogarts in Leiden. Na daar op gesprek te zijn geweest kreeg ik te horen dat ik wel naar Boston zou kunnen. Mijn eerste reactie was 'ik?' en 'zo ver?' Maar eerlijk gezegd heb ik er niet lang over nagedacht, zo'n kans laat je niet liggen! Dus toen kon het regelen beginnen..

Via mijn stagebegeleider uit Leiden heb ik een mailadres gekregen van een oogarts en onderzoeker in Boston. Nadat ik de mail had gestuurd kreeg ik al snel een reactie dat ik van harte welkom was op het Schepens Eye Research Institute, onderdeel van Harvard Medical School.Hier wordt veel onderzoek gedaan op het gebied van de oogheelkunde, op dit moment met name naar hoornvliesbeschadigingen en oogkanker, met dat laatste ga ik mebezighouden. Een vorm van oogkanker, het retinoblastoom, komt vooramelijk voor bij kleine kinderen, meestal uit zich het al voor het derde jaar. Vooral als het een grote tumor blijkt te zijn is de enige geschikte behandeling om het oog er uit te halen, wat wel een ingrijpende behandeling is. Nu zijn er de laatste tijd nieuwe behandelingen ontwikkeld om zo te proberen het oog te sparen en ook de visus enigszins te behouden. Deze nieuwe behandeling zijn echter niet zonder gevaar, de oogkanker kan zich uitzaaien naar de hersenen en andere plekken in het lichaam en mogelijk andere complicaties. Er is een theorie opgesteld over de cellen van het retinoblastoom en de nieuwe behandelingen, die theorie is men op dit moment aan het testen. Ik ga me dus bezighouden met het testen van de gestelde theorie, al zal ik natuurlijk slechts een klein deel van het hele onderzoek doen. In het kort: het onderzoek wat ik ga doen is naar kankercellen, dus met een microscoop allerlei cellen bekijken en die gaan we vervolgens implanteren bij muizen... Wanneer dit allemaal een beetje te technisch is, geeft totaal niet. Het gaat er maar om dat ik toch even heb laten weten wat ik daar nu ongeveer ga doen.

En toen? Regelen van een beurs, een kamer, een visum, eent ticket...Maar goed,alles is gelukt. Het was niet makkelijk en heeft me ook wel veel tijd gekost, maar sinds gisteren heb ik dan ook echt alles binnen. De reis kan beginnen!

Groetjes,

Nadine